با سلام خدمت همه بازدیدکنندگان

این وبلاگ دیگه آپدیت نمیشه به وبلاگ جدید مراجعه کنید

حتما من رو با نظرات خودتون در بهتر شدن وبلاگم راهنمایی کنین.

www.asarebartar.blogfa.com

دستگاه حفاری و خاکبرداری Bagger 288 ابزاری غول پیکر و بزرگترین خودرو در جهان است که توسط شرکت کروپ آلمان ساخته شده. این دستگاه به دلیل ظاهر ترسناکی که دارد، بیشتر شهرتش به دلیل خطراتی است که در پی دارد، اما به هر حال شما شاهد بزرگترین دستگاه متحرک دنیا و در نوع خود منحصر به فردترین آن هستید!

از این وسیله نقلیه بزرگ که دارای ۷۲۰ فوت (۲۲۰ متر) طول و ۳۱۵ فوت (۹۶ متر) ارتفاع است، برای راه سازی، حفاری و استخراج معدن استفاده می شود. این ماشین چنان عظمتی دارد که می تواند یک کشتی را به راحتی به دو نیم کند و یا همانطور که در تصاویر می بینید، قادر است بولدوزری را بی هیچ دردسری همانند یک زردآلو قورت دهد. با دیدن تصاویر زیر این حس در هر بیننده ایجاد می شود که انجام کارهای هرچند بزرگ از دست انسان متفکر و کاردان غیر ممکن نیست …

هر ساله فستیوال مجسمه های شنی برای ۲۰ سال پیاپی در کانادا برگزار میشد و امسال برای اولین بار این مسابقات را ایالات متحده میزبانی میکند. در این رقابت مجسمه سازان از سراسر دنیا گرد هم می آیند و در مهلت ۲۰ روزه ای که برای ساخت آثارشان دارند با یکدیگر رقابت میکنند. عکس های زیر مجسمه سازانی را نشان میدهد که در حال ساخت آثارشان هستند که در ۱۲ اکتبر همین ماه به صورت نمایشگاهی برای عموم برگزار میگردد.

جرالدین دخترم، از تو دورم، ولی یک لحظه تصویر تو از دیدگانم دور نمی شود. اما تو کجایی؟ در پاریس روی صحنه ی تئاتر پر شکوه شانزه لیزه... این را می دانم و چنان است که در این سکوت شبانگاهی، آهنگ قدمهایت را می شنوم. شنیده ام نقش تو در این نمایش پر شکوه، نقش آن دختر زیبای حاکمی است که اسیر خان تاتار شده است.
جرالدین، در نقش ستاره باش اما اگر فریاد تحسین آمیز تماشاگران و عطر مستی آور گلهایی که برایت فرستاده اند تو را فرصت هوشیاری داد، بنشین و نامه ام را بخوان... من پدر تو هستم. امروز نوبت توست که هنرنمایی کنی و به اوج افتخار برسی. امروز نوبت
توست که صدای کف زدنهای تماشاگران تو را به آسمانها ببرد. به آسمانها برو ولی گاهی هم روی زمین بیا و زندگی مردم را تماشا کن. زندگی آنان که با شکم گرسنه، در حالی که پاهایشان از بینوایی می لرزد و هنرنمایی می کند. من خود یکی از ایشان بودم.
جرالدین دخترم، تو مرا درست نمی شناسی. در آن شبهای بس دور با تو قصه ها بسیار گفتم اما غصه های خود را هرگز نگفتم. آن هم داستانی شنیدنی است. داستان آن دلقک گرسنه که در پست ترین صحنه های لندن آواز می خواند و صدقه می گیرد. این داستان من است. من
طعم گرسنگی را چشیده ام. من درد نابسامانی را کشیده ام. و از اینها بالاتر رنج حقارت آن دلقک دوره گرد که اقیانوسی از غرور در دلش موج می زند. اما سکه ی صدقه ی آن رهگذر که غرورش را خرد نمی کند رانیز احساس کرده ام. با این همه زنده ام و از زندگان پیش از آن که بمیرند حرفی نباید زد. داستان من به کار نمی آید. از تو حرف بزنم. به دنبال نام تو نام من است.
چاپلین، جرالدین دخترم، دنیایی که تو در آن زندگی می کنی دنیای هنرپیشگی و موسیقی است. نیمه شب آن هنگام که از سالن پرشکوه تئاتر بیرون می آیی، آن ستایشگران ثروتمند را فراموش کن. ولی حال آن راننده تاکسی را که تو را به منزل می رساند بپرس. حال زنش
را بپرس و اگر آبستن بود و پولی برای خرید لباس بچه نداشت، مبلغی پنهانی در جیبش بگذار.....
به نماینده خود در پاریس دستور داده ام فقط وجه این نوع خرجهای تو را بی چون و چرا بپردازد. اما برای خرجهای دیگرت، باید برای آن صورت حساب بفرستی.....
دخترم جرالدین، گاه و بی گاه با مترو و اتوبوس شهر بگرد. مردم را نگاه کن. زنان بیوه و یتیم را بشناس و دست کم روزی یک بار بگو: *من هم از آنها هستم.* تو واقعا یکی از آنها هستی. هنر قبل از آنکه دو بال دور پرواز به انسان بدهد، اغلب دو پای او را می شکند. وقتی به مرحله ای رسیدی که خود را برتر از تماشاگران خویش بدانی، همان لحظه تئاتر را ترک کن و با تاکسی خود را به حومه ی پاریس برسان. من آنجا را خوب می شناسم. آنجا بازیگران مانند خویش را خواهی دید که از قرنها پیش زیباتر از تو، چالاکتر از تو و مغرورتر از تو هنرنمایی می کنند. اما در آنجا از نور خیره کننده ی نورافکن های تئاتر شانزه لیزه خبری نیست. نورافکن کولی ها تنها نور ماه است. نگاه کن، آیا بهتر از تو هنرنمایی نمی کنند؟ اعتراف کن. دخترم... همیشه کسی هست که بهتر از تو هنرنمایی کند و این را بدان که هرگز در خانواده ی چارلی چاپلین کسی آنقدر گستاخ نبوده که یک کالسکه ران یا یک گدای کنار رود سن یا کولی هنرمند حومه پاریس را ناسزایی بگوید.......
دخترم، جرالدین، چکی سفید برای تو فرستاده ام که هر چه دلت می خواهد بگیری و خرج کنی. ولی هر وقت خواستی دو فرانک خرج کنی، با خود بگو سومین فرانک از آن من نیست.
این مال یک فرد فقیر گمنام می باشد که امشب به یک فرانک احتیاج دارد. جستجو لازم نیست. این نیازمندان گمنام را اگر بخواهی همه جا خواهی یافت. اگر از پول و سکه برای تو حرف میزنم برای آن است که از نیروی فریب و افسوس پول، این فرزند شیطان، خوب
آگاهم.......
من زمانی دراز در سیرک زیسته ام و همیشه و هر لحظه برای بندبازان بر روی ریسمانی بس نازک و لرزنده نگران بوده ام. اما دخترم این حقیقت را بگویم که مردم بر روی زمین استوار و گسترده، بیشتر از بندبازان ریسمان نااستوار سقوط می کنند.
دخترم، جرالدین، پدرت با تو حرف میزند. شاید شبی درخشش گرانبهاترین الماس این جهان تو را فریب دهد. آن شب است که این الماس، آن ریسمان نااستوار زیر پای تو خواهد بود و سقوط تو حتمی است.... روزی که چهره ی زیبای یک اشراف زاده ی بی بند و بار تو را
بفریبد، آن روز است که بندبازی ناشی خواهی بود. بندبازان ناشی همیشه سقوط می کنند.
از این رو دل به زر و زیور مبند. بزگترین الماس این جهان آفتاب است که خوشبختانه بر گردن همه می درخشد.... اما اگر روزی دل به مردی آفتاب گونه بستی، با او یکدل باش و به راستی او را دوست بدار و معنی این را وظیفه ی خود در قبال این موضوع بدان. به مادرت گفته ام که در این خصوص برای تو نامه ای بنویسد. او بهتر از من معنی عشق را می داند. او برای تعریف معنی عشق، که معنی آن یکدلی است شایسته تر از من است......
دخترم، هیچ کس و هیچ چیز را در این جهان نمی توان یافت که شایسته آن باشد که دختری ناخن پای خود را به خاطر آن عریان کند..... برهنگی بیماری عصر ماست. به گمان من تن تو باید مال کسی باشد که روحش را برای تو عریان کرده است.
دخترم جرالدین، برای تو حرف بسیار دارم ولی به موقع دیگری می گذارم و با این پیام نامه ام را پایان می بخشم:
*** انسان باش، پاکدل و یکدل؛ زیرا که گرسنه بودن، صدقه گرفتن و در فقر مردن، هزار بار قابل تحمل تر از پست و بی عاطفه بودن است. ***

مونالیزا
اثر: لئوناردو داوینچی
محل نگهداری: لوور، پاریس- ۰۶-۱۵۰۳

این صورت با لبخند مرموزش خودش با هنر مترادف شده است و قطعا مشهورترین نقاشی ای است که همه‌مان می‌شناسیم و تقریبا تاثیرگذارترین پرتره در طول تاریخ نیز بوده است.

مجید اروری در سال 1348 در تهران متولد شد. او از دوران کودکی به نقاشی علاقه داشت. در سال 1368 با دیدن آثار نقاشی استاد مرتضی کاتوزیان (بزرگترین نقاش واقعگرای ایران) در موزه هنرهای معاصر تهران دیدگاه جدیدی نسبت به این هنر پیدا کرد و از سال 1369 تحت تعلیم این استاد بزرگ قرار گرفت. در سال 1380 به همراه ایمان ملکی (نقاش واقعگرا) اقدام به تاسیس (آتلیه آرا) و آموزش نقاشی با رعایت ارزشهای سنتی و کلاسیک این هنر نمود. او در سال 1383 ازدواج کرد. نمایشگاههایی که او در آنها شرکت داشته عبارتند از: سومین نمایشگاه دوسالانه نقاشان ایران در سال 1374، نمایشگاه نقاشان واقعگرای ایران در موزه هنرهای معاصر تهران 1378 و نمایشگاههای گروهی آتلیه کارا: سال 1371 و 1377 در نگارخانه سبز و 1382 در موزه هنرهای زیبای کاخ سعدآباد و در سال 1384 به عنوان یکی از صد نقاش برگزیده در دومین مسابقه سالن مرکز احیای هنر در آمریکا شناخته شد

فخرالدین مخبری 14 مهر ماه 1344 در یکی از شهرستان های تبریز (سراب) متولد شد .
از همان دوران کودکی علاقمند به نقاشی بود در سن 19 سالگی به فراگیری آن تحت نظر چند مدرس نقاشی از جمله کلاس های آزاد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران پرداختند .
درسال 1364 ازدواج کردند و در سال 1371 در رشته علوم تربیتی فارغ التحصیل شدند و ذر همان سال آموزشگاه نقاشی خود را تاسیس کردند.

از همان دوران نوجوانی علاقه مند به آثار نقاشی استاد مرتضی کاتوزیان بزرگترین نقاش واقعگرای ایران بودند.

در سال 1378 افتخار شاگردی ایشان را بدست آوردند. در سالهای 1383-1381 در برنامه آموزشی شبکه پنج تلویزیون به خانه بر می گردیم به تعلیم نقاشی پرداختند. مهمترین نمایشگاههایی که او در آن شرکت نمود عبارتند از دومین و سومین نمایشگاه دو سالانه نقاشان ایران در سال های 1372 و 1374 نمایشگاه گروهی آتلیه کارا در  موزه هنرهای زیبای کاخ سعد آباد تهران سال 1382- نمایشگاه گروهی روزنه ای به باغ بهشت در نگارخانه صبا موزه هنرهای زیبای کاخ سعد آباد سال 1385 – نمایشگاه گروهی امید و عدالت در موزه هنر های معاصر تهران سال 1387

مهرداد جمشیدی در سال 1349 در تهران متولد شد. او از دوران کودکی به نقاشی علاقه فراوان داشت. او فارغ التحصیل رشته گرافیک است. از سال 1369 بصورت حرفه ای تحت تعلیم بزرگترین نقاش رئالیست ایران - استاد مرتضی کاتوزیان- به نقاشی پرداخت.

در سال 1377 آتلیه نقاشی خود را تاسیس کرد که در آن به تدریس نقاشی با معیارهای سنتی و کلاسیک مشغول است. او در نمایشگاههای مختلفی شرکت کرده، از آن جمله اند: نمایشگاه گروهی نقاشان آتلیه کارا در نگارخانه سبز در سال 1371 و 1377 و در کاخ سعد آباد در سال 1382.

 او همچنین در پنجمین بنیان بین المللی کاریکاتور تهران بعنوان یکی از 10 هنرمند برتر، مفتخر به دریافت جایزه شد.

شهراد ملک فاضلی در سال 1354 در تهران متولد شد. او از دوران کودکی به نقاشی علاقه فراوان داشت. در سن 15 سالگی تحت تعلیم بزرگترین نقاش رئالیست ایران - استاد مرتضی کاتوزیان - قرار گرفت. از 20 سالگی نقاشی را بصورت جدی تر و حرفه ای دنبال نمود.
او در سال 1380 در رشته گرافیک از دانشکده جهاد دانشگاهی فارق التحصیل شد. در سال 1382 در نمایشگاه گروه آتلیه کارا شرکت کرد و در همان سال آتلیه نقاشی خود را بنا نهاد که در آن به تعلیم نقاشی با معیارهای سنتی و کلاسیک مشغول است. در سال 2004 او به عنوان یکی از صد نقاش برگزیده در دومین مسابقه سالن مرکز احیای هنر در آمریکا مفتخر به دریافت تقدیر نامه شد .

ایمان ملکی در بیستم اسفندماه 1354 در تهران متولد شد و از دوران کودکی علاقه زیادی به نقاشی داشت. از 15 سالگی فراگیری نقاشی را تحت نظر اولین و تنها معلم خود استاد مزتضی کاتوزیان - که بزرگترین نقاش واقعگرای ایران است - آغاز نمود. در سال 1374 وارد دانشگاه هنر شد و چهار سال بعد در رشته گرافیک از این دانشگاه فارغ از تحصیل شد. او در سال 1379 ازدواج کرد. در سال 1380 اقدام به تاسیس (آتلیه نقاشی آرا) و آموزش نقاشی با رعایت ارزشهای سنتی و کلاسیک این هنر نمود.

مهمترین نمایشگاه هایی که او در آنها شرکت داشته عبارتند از: نمایشگاه نقاشان واقعگرای ایران در موزه هنرهای معاصر تهران (1378) و نمایشگاه های گروهی آتلیه کارا: سال 1377 در نگارخانه سبز و 1382 در موزه هنرهای زیبای کاخ سعد آباد.

او در سال 1384 موفق به دریافت جایزه << ویلیام بوگرو>> برای تابلوی <<فال حافظ>> و جایزه منتخب رئیس مرکز نوسازی هنر برای تابلوی << دختری کنار پنجره>> در دومین دوره مسابقه (سالن) بین المللی مرکز هنر (ARC) آمریکا شد.